ΡΕΒΥΘΑΔΑ ΛΕΜΟΝΑΤΗ

Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΡΕΒΥΘΙ

Μια φορά κι ένα καιρό ζούσε ένας πρίγκιπας που ήθελε να παντρευτεί πριγκίπισσα. Μια πραγματική όμως πριγκίπισσα με βασιλικό αίμα. Γύρισε όλο τον κόσμο για να την βρει, αλλά αυτό ήταν πολύ πιο δύσκολο απ’ όσο είχε σκεφτεί.

Πριγκίπισσες βέβαια υπήρχαν πολλές, αλλά πως μπορούσε να σιγουρευτεί ότι κρατούσαν από βασιλικό σόι;;

Πάντα έβρισκε κάτι που τον έκανε να αμφιβάλλει.Γύρισε λοιπόν κατάκοπος στο παλάτι του, γεμάτος θλίψη και μελαγχολία που δεν κατάφερε να βρει αυτό που από καιρό ήθελε με τόση λαχτάρα.

Όταν κάποιο βράδυ, ξέσπασε μια καταιγίδα. Αστραπές, βροντές και μια φοβερή βροχή. Μια απαίσια νύχτα που σου μαύριζε τη καρδιά.

Τότε ξαφνικά, ακούστηκε ένας αδύναμος χτύπος στη πόρτα κι ο γερο-βασιλιάς έδωσε εντολή να ανοίξουν. Και να! έπειτα από λίγο παρουσιάστηκε μπροστά του, μια πριγκίπισσα. Αλλά ήταν σε μια κατάσταση, με μουσκεμένα μαλλιά και τα ρούχα της μούσκεμα και να στάζει από παντού νερά.

Στεκόταν και σχημάτιζε μια μικρή λίμνη γύρω της. Το νερό έβγαινε ακόμα και μέσα από τα παπούτσια της.

Ήταν χάλια, και κανείς όταν την έβλεπε δεν θα έβαζε με το μυαλό του, ότι ήταν μια πριγκιποπούλα.

Η κοπέλα όμως ισχυριζόταν με επιμονή, ότι ήταν πριγκιποπούλα, που βγήκε βόλτα και χάθηκε στη καταιγίδα.

– Είμαι πραγματική πριγκίπισσα!!..έλεγε και ξανάλεγε.

Η γριά βασίλισσα σκέφτηκε να τη φιλοξενήσει και να το διαπιστώσει μόνη της.

Ενόσω η κοπέλα έκανε ένα ζεστό μπάνιο, εκείνη γλίστρησε στη κρεβατοκάμαρα, έβαλε να ξεστρώσουν εντελώς το κρεββάτι, και έβαλε από κάτω ένα μικρό ρεβίθι.

Έπειτα τοποθέτησαν από πάνω, είκοσι στρώματα κι από πάνω άλλα είκοσι, όλα πουπουλένια.

Εκεί πάνω έπρεπε να κοιμηθεί η πριγκίπισσα.

Πέρασε η νύχτα, και όταν ξημέρωσε το πρωί, της έδωσαν στεγνά ρούχα και κατέβηκε στη τραπεζαρία, που ο βασιλιάς, η βασίλισσα και ο πρίγκιπας, έπαιρναν το πρωινό τους.

Τη ρώτησαν αν έκανε καλόν ύπνο.

-Κοιμήθηκα πολύ άσχημα. Δεν έκλεισα μάτι όλη τη νύχτα. Ποιος ξέρει τι μπορεί να υπήρχε στο κρεββάτι μου.Ηταν τόσο σκληρό, που σήμερα είμαι γεμάτη μελανιές.Πέρασα ένα πολύ άσχημο βράδυ, λες και κοιμόμουν πάνω σε πέτρα.

Από αυτό κατάλαβαν όλοι ότι η κοπέλα ήταν καλομαθημένη, μια πραγματική πριγκίπισσα και ότι οι τρόποι της δεν ήταν προσποιητοί.

Και μια και ήταν πραγματικά όμορφη εκτός από ευγενική, ο πρίγκιπας της πρότεινε γάμο.

Έγινε ένα μεγάλο γλέντι, όπου χάρηκε όλος ο λαός του βασιλείου, και το ρεβίθι το τοποθέτησαν, πάνω σε ένα βελούδινο μαξιλάρι, σκεπασμένο από μία γυάλα, για να το βλέπουν όλοι και να θυμούνται, ότι οι άνθρωποι που είναι από καλή γενιά ξεχωρίζουν από τους τρόπους, ακόμα κι όταν δεν τους βλέπει κανείς.

Πηγή : http://historiaarxizei.blogspot.gr/2011/01/blog-post_15.html