Οι σολομοί φημίζονται για την ικανότητα που έχουν να πηδούν αντίθετα στο ρεύμα των καταρρακτών καθώς ανεβαίνουν τα ποτάμια για να αναπαραχθούν. Μια ιστορία λέει για έναν ψαρά ο οποίος παρατηρούσε ότι «πολλοί σολομοί δεν κατάφερναν να ξεπεράσουν το εμπόδιο του καταρράκτη» εκεί όπου ψάρευε. Μερικοί μάλιστα προσγειώνονταν στην όχθη του ποταμού στη βάση του καταρράκτη. Ο ψαράς άναψε φωτιά σε έναν βράχο κοντά στη βάση των καταρρακτών και έβαλε πάνω της ένα τηγάνι. «Μετά την αποτυχημένη τους προσπάθεια», λέει η ιστορία, «μερικοί από τους δύστυχους σολομούς έπεφταν τυχαία μέσα στο τηγάνι». Έτσι λοιπόν, αυτός ο ψαράς μπορούσε αργότερα να καυχιέται ότι “στη χώρα του οι σολομοί ήταν τόσο πολλοί ώστε έπεφταν στο τηγάνι από μόνοι τους, χωρίς να βάζουν τον ψαρά στον κόπο να τους πιάνει”.
Ομολογουμένως αυτή η ιστορία μπορεί να είναι υπερβολική. Εντούτοις, οι σολομοί πράγματι πηδούν αντίθετα στο ρεύμα των καταρρακτών. Μια έκθεση της ιρλανδικής Υπηρεσίας Ερευνών για το Σολομό έδειξε, ωστόσο, ότι τα πρόσφατα χρόνια έχει «μειωθεί δραστικά ο αριθμός των άγριων ψαριών που ανεβαίνουν τα ποτάμια για να αναπαραχθούν». Κάποια μελέτη έδειξε ότι, μέσα σε έναν χρόνο, από τους σχεδόν 44.000 νεαρούς σολομούς που μαρκαρίστηκαν και αφέθηκαν ελεύθεροι, μόνο το 3 τοις εκατό (περίπου 1.300) επέστρεψαν.
Πολλοί άγριοι σολομοί πιάνονται με δίχτυα στα ανοιχτά της θάλασσας προτού φτάσουν καν στο ποτάμι όπου εκκολάφτηκαν. Η μεγάλη εμπορική αξία του άγριου σολομού υποκινεί μερικούς ψαράδες να τον αλιεύουν παράνομα. Οι λίγοι σολομοί οι οποίοι κατορθώνουν να επιστρέψουν στο ποτάμι χρειάζεται επίσης να ξεφύγουν από τους νόμιμους ψαράδες. Για να προστατευτούν τα κοπάδια των σολομών, έχουν τεθεί σε ισχύ διάφορα μέτρα, όπως ο περιορισμός της αλιείας σε προσδιορισμένα τμήματα του ποταμού, η επιβολή υψηλών φόρων και ο καθορισμός αλιευτικών περιόδων. Παρ’ όλα αυτά, υπολογίζεται ότι ο 1 στους 5 σολομούς θα αλιεύεται στη διάρκεια του ανάδρομου ταξιδιού του στο ποτάμι.
Επιπρόσθετα, ο άγριος σολομός προσβάλλεται από διάφορες ασθένειες, οι οποίες αποδεκατίζουν τους πληθυσμούς του. Μια από αυτές, η ελκώδης νέκρωση του δέρματος, προκαλεί έλκη στο δέρμα του ψαριού και τελικά θάνατο. Η βιομηχανική μόλυνση και τα παρασιτοκτόνα που καταλήγουν στα ποτάμια είναι άλλες πιθανές θανάσιμες απειλές τις οποίες πρέπει να αντιμετωπίσουν οι σολομοί, καθώς και όλα τα άλλα υδρόβια πλάσματα.
Έχοντας να παλέψει με όλους αυτούς τους κινδύνους, δεν είναι να απορεί κανείς που ο «Βασιλιάς των Ψαριών» αντιμετωπίζει προβλήματα. Παρά το γεγονός ότι πολλοί καταβάλλουν τις καλύτερες δυνατές προσπάθειες, τα προβλήματα συνεχίζονται για το σολομό.
Πηγή: http://wol.jw.org/el/wol/d/r11/lp-g/102004886
ΥΛΙΚΑ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ
10 φιλέτα σολομού
1 ματσάκι άνηθο
3-4 σκελίδες σκόρδο
χυμό από μισό λεμόνι
1 κουταλιά ελαιόλαδο
200 γρ τυρί κρέμα Φιλαδέλφεια Light
αλάτι και πιπέρι
ξύσμα από 1,1/2 λεμόνι( όχι κερωμένο)
τριμμένη φρυγανιά(προαιρετικά)
Ξεπαγώστε τα φιλέτα και βάλτε τα να στραγγίσουν.
Βάλτε στο μούλτι τον άνηθο, τα σκόρδα,τον χυμό λεμονιού και το ελαιόλαδο.
Βάλτε το μείγμα σε ένα μπόλ και προσθέστε το τυρί .
Αλατοπιπερώστε τα φιλέτα σας.
Βάλτε τα σε ταψί στρωμένο με χαρτί ψησίματος.
Στρώστε με ένα κουτάλι μια παχιά στρώση από την κρέμα των μυρωδικών σας πάνω σε κάθε φιλέτο.
Τρίψτε από πάνω το ξύσμα λεμονιού.
Καλύψτε τα με την φρυγανιά(προαιρετικά).
Ψήστε σε προθερμασμένο φούρνο για 10-12 λεπτά στους 180 βαθμούς..
Μην τα ψήσετε παραπάνω γιατί το ψάρι σας θα στεγνώσει.
Θα δείτε ότι ο σολομός είναι έτοιμος όταν το χρώμα του γίνει ρόζ.
ΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ..
ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΕΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ…
(Επιμέλεια – Εκτέλεση συνταγής:Ρένα Κώστογλου)
(Φωτογραφίες :Ρένα Κώστογλου)