«Αφού δεν τρώμε ψάρι, γιατί τρώμε χταπόδι και καλαμάρια;» είναι μια κοινή ερώτηση που κάνουν τα παιδιά, όταν αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι υφίσταται κάποιο κανονιστικό σύστημα που υπαγορεύει συγκεκριμένες διατροφικές απαγορεύσεις και ρυθμίζει τις νηστείες, κυρίως αυτήν της Σαρακοστής.
Η απάντηση είναι απλή και έχει τις ρίζες της στο ιουδαιοχριστιανικό – και μετέπειτα το βυζαντινό μας – παρελθόν. Το χταπόδι, όπως και τα υπόλοιπα θαλασσινά, δεν έχουν αίμα. Η κατανάλωση κρεάτων με το αίμα τους υπήρξε ανέκαθεν ταμπού για τους Εβραίους. Για τους χριστιανούς, αυτές οι τροφές απαγορεύτηκαν πολύ αργότερα και συγκεκριμένα με την 58η Νεαρά του βυζαντινού αυτοκράτορα Λέοντος του ΣΤ’. Έτσι μέχρι σήμερα, όταν νηστεύουμε, αποφεύγουμε τις τροφές που έχουν αίμα. Και φυσικά, τα ψάρια έχουν αίμα.
Οι μόνες περιπτώσεις που κατά τη διάρκεια της σαρακοστιανής νηστείας επιτρέπεται από την Εκκλησία η κατανάλωση ψαριού είναι η ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (25η Μαρτίου) και η Κυριακή των Βαΐων. Η συνήθεια να τρώμε μπακαλιάρο, κυρίως την 25η Μαρτίου, έχει μια πρακτική διάσταση. Με εξαίρεση τα νησιά, όπου το φρέσκο ψάρι δεν ήταν ποτέ πολυτέλεια, οπουδήποτε αλλού στην Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος εκείνες τις εποχές αποτέλεσε την εύκολη λύση, καθώς ήταν πιο εύκολο να τον προμηθευτεί κανείς και επιπλέον, μπορούσε να διατηρηθεί εκτός ψυγείου, οπότε πέρασε και στη διατροφική μας παράδοση.
Κάποτε, οποιοσδήποτε βουτούσε στη θάλασσα ή είχε μια απόχη μπορούσε να εξασφαλίσει λίγα θαλασσινά, μια τροφή καθόλου ευκαταφρόνητη που παρέχει μάλιστα έναν ικανό αριθμό πρωτεϊνών. Και επειδή οι πρωτεΐνες ήταν πάντα απαραίτητες για τον ανθρώπινο οργανισμό, κυρίως σε περιόδους μακράς νηστείας, τα θαλασσινά έγιναν οι πρωταγωνιστές του σαρακοστιανού τραπεζιού. Συνεπώς, δεν θα πρέπει να μας παραξενεύει το γεγονός ότι οι σοφοί πατέρες της Εκκλησίας, όταν καθόριζαν τα ζητήματα της νηστείας, συμπεριέλαβαν στα νηστίσιμα φαγητά τόσο τις γαρίδες και τα λοιπά θαλασσινά (όστρακα και μαλακόστρακα), όσο και το λαχταριστό χταπόδι ή τη νόστιμη σουπιά.
ΥΛΙΚΑ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ
μισό λάχανο ( μικρό) ψιλοκομμένο
1 μεγάλη κόκκινη πιπεριά ψιλοκομμένη
1 μεγάλη κίτρινη πιπεριά ψιλοκομμένη
230 γρ μανιτάρια ψιλοκομμένα ( κονσέρβα)
1 μικρό φινόκιο ψιλοκομμένο
2 ξερά μέτρια κρεμμύδια ψιλοκομμένα
2 σκελίδες σκόρδο περασμένες στην πρέσα
1 φλιτζάνι αρακά κατεψυγμένο
1 κιλό καθαρισμένες γαρίδες
250 γρ σουρίμι καβουριού
αλάτι-πιπέρι
1 κουταλάκι του γλυκού κοφτό τζίντζερ σκόνη
120 γρ sweet and sour wok sause
2 κουταλιές της σούπας κόρν φλάουερ
1 συσκευασία μεγάλες τορτίγιες (18 τεμ)
Βάλτε τα πρώτα 6 λαχανικά της συνταγής ψιλοκομμένα σε μεγάλη κατσαρόλα
με σπορέλαιο να σωταριστούν και να μαραθούν..
Ρίξτε το σκόρδο και κατόπιν τον αρακά ..
Σοτάρετε ανακατεύοντας με μεγάλη κουτάλα..
Προσθέστε τις γαρίδες να σωταριστούν και αυτές ..
Συνεχίστε με το σουρίμι κομμένο σε κυβάκια.
Ρίξτε μέσα αλάτι, πιπέρι και το τζίντζερ.
Προσθέστε την σάλτσα και ανακατέψτε καλά ..
Ρίξτε στο τέλος το κόρν φλάουερ και ανακατέψτε πάλι μέχρι να μην φαίνεται
καθόλου μέσα στην κατσαρόλα.
Λαδώστε ελαφρά ένα μεγάλο ταψί.
Προθερμάνετε τον φούρνο σας στους 160-170 βαθμούς ..
Βάλτε γέμιση σε μια τορτίγια και τυλίξτε τες σε ρολάκια (διπλώστε τις άκρες προς τα μέσα) ..
Βάλτε την μια δίπλα στην άλλη αλείψτε ελαφρά(με πινέλο) με ηλιέλαιο και ψήστε
για 15-20 λεπτά μέχρι να ροδίσουν ελαφρά.
Τις φτιάχνω αρκετά συχνά είτε νηστεύουμε είτε όχι…
ΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ …
ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΕΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
(Επιμέλεια – Εκτέλεση συνταγής:Ρένα Κώστογλου)
(Φωτογραφίες :Ρένα Κώστογλου)