-Το σιμιγδάλι πήρε το όνομα του από την αρχαία ελληνική λέξη σεμιδάλις που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοι μας για ένα πολύ λεπτό και ψιλοκοσκινισμένο αλεύρι φτιαγμένο από σιτάρι.
Το σιμιγδάλι στην ουσία φτιάχνεται από κομμάτια σπασμένου σιταριού τα οποία βρέχονται, αλέθονται, ξηραίνονται και κοσκινίζονται.
Υπάρχουν δύο τύποι σιμιγδαλιού, το ψιλό και το χοντρό σιμιγδάλι με τα οποία φτιάχνονται διάφορα γλυκά όπως ο σιμγδαλένιος χαλβάς, το γαλακτομπούρεκο, το σάμαλι, ακόμη και η γλυκιά μπουγάτσα με κρέμα.
Επίσης από αυτό το υλικό φτιάχνονται και τα περισσότερα, αν όχι όλα τα ζυμαρικά, όπως το σπαγγέτι, οι χυλοπίτες, το κριθαράκι κλπ.
Γενικά πρόκειται για ένα τρόφιμο υψηλής διατροφικής αξίας πλούσιο σε υδατάνθρακες, πρωτεΐνες, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, καθώς και άλλα στοιχεία.
-Η ιστορία των κορν φλέικς ανάγεται στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν μια ομάδα Αντβεντιστών ξεκίνησε να αναζητά νέα τρόφιμα λόγω της αυστηρής χορτοφαγικής διατροφής που έκανε. Μέλη της ομάδας πειραματίστηκαν με διάφορους κόκκους δημητριακών, όπως σιτάρι, βρώμη, ρύζι, κριθάρι και φυσικά καλαμπόκι. Το 1894 ο γιατρός Τζον Χάρβευ Κέλλογκ που εργαζόταν στο Σανατόριο Μπατλ Κρικ του Μίσιγκαν και χιλιαστής, χρησιμοποίησε αυτές τις συνταγές σαν μέρος μιας σκληρής δίαιτας των ασθενών του, η οποία περιλάμβανε τελείως ήπιες γεύσεις, καθώς ο Κέλλογκ πίστευε πως οι έντονες γεύσεις όπως οι γλυκιές ή οι καυτερές αυξάνουν τη σεξουαλική όρεξη. Κατά συνέπεια πίστευε ότι τα κορν φλέικς θα έχουν αναφροδισιακές ιδιότητες και θα μείωναν τη σεξουαλική επιθυμία.
Η ιδέα για τα κορν φλέικς ξεκίνησε από ατύχημα όταν ο γιατρός και ο αδερφός του άφησαν μαγειρεμένο σιτάρι να καθίσει και έφυγαν για να ασχοληθούν με κάποια θέματα του Σανατορίου. Όταν επέστρεψαν διαπίστωσαν ότι το σιτάρι είχε μπαγιατέψει, αλλά καθώς είχαν πολύ αυστηρό προϋπολογισμό αποφάσισαν να πιέσουν το ζυμάρι με πλάστες για να φτιάξουν φύλλα ζύμης. Προς έκπληξή τους διαπίστωσαν ότι αντί για φύλλα δημιουργούνταν νιφάδες τις οποίες έψησαν και σέρβιραν στους ασθενείς.
Οι νιφάδες ήταν πολύ δημοφιλείς στους ασθενείς και έτσι οι αδερφοί πειραματίστηκαν και με νιφάδες άλλων δημητριακών. Το 1906 ο Γουίλ Κηθ Κέλλογκ αποφάσισε να βγάλει το προϊόν στην αγορά. Για να το κάνει πιο φιλικό προς ένα μεγάλο καταναλωτικό κοινό προσέθεσε ζάχαρη κι αυτός ήταν ένας λόγος που τσακώθηκε με τον αδερφό του.
YΛΙΚΑ -ΕΚΤΕΛΕΣΗ
4 φρέσκα φιλέτα μπακαλιάρου
1 αυγό + 1 ασπράδι
1 φλιτζάνι σιμιγδάλι (ψιλό η χονδρό )
1 φλιτζάνι κόρν φλέικς (χωρίς ζάχαρη )Kellogg’s ψιλοκομμένα στο μούλτι
Μισό φλιτζάνι κόρν φλέικς (χωρίς ζάχαρη ) Kellogg’s χονδροκομμένα
αλάτι και πιπέρι
Βάλτε σε ένα αντικολλητικό τηγάνι σας ηλιέλαιο και βάλτε το στην φωτιά.
Στεγνώστε το ψάρι με χαρτοπετσέτες και κόψτε το σε 8 κομμάτια.
Χτυπήστε τα αβγό σε ένα βαθύ πιάτο.
Αναμείξτε τα 2 είδη των δημητριακών ,το σιμιγδάλι,αλάτι και πιπέρι.
Βουτήξτε τα φιλέτα μπακαλιάρου μέσα στο αβγό και μετά στο μείγμα του σιμιγδαλιού.
Καλύψτε τα όσο μπορείτε καλύτερα με την κρούστα.
Τηγανίστε τα φιλέτα μέχρι να πάρουν χρώμα .
Βάλτε τα σε ένα πιάτο στρωμένο με απορροφητικό χαρτί μέχρι να τα σερβίρετε.
Εμείς τα συνοδεύσαμε με παντζάρια και σκορδαλιά..
Υπέροχα τραγανά φιλέτα που ξεφεύγουν από την κλασσική συνταγή
με το κουρκούτι που έχουμε συνηθίσει .
ΩΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ…….
ΝΑ ΠΕΡΝΑΤΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΓΕΙΡΕΥΕΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!
(Φωτογραφίες:Ρένα Κώστογλου) (Επιμέλεια -Εκτέλεση συνταγής:Ρένα Κώστογλου) Ευχαριστώ πολυ την Κα Ελένη Τσούνη για την έμπνευση που μου έδωσε στην δημιουργία αυτής της συνταγής