ΑΥΓΑ ΣΤΟΝ ΦΟΥΡΝΟ ΜΕ ΠΙΚΑΝΤΙΚΗ ΣΑΛΤΣΑ ΝΤΟΜΑΤΑΣ ΚΑΙ ΓΚΟΥΝΤΑ

Αχνιστός καφές, δροσερός χυμός σε ψηλό ποτήρι και μικρές λαχταριστές λιχουδιές, από αφράτα κρουασάν και πολλά υποσχόμενα γλυκίσματα, μέχρι προκλητικές συνταγές με αυγά, ποικιλίες τυριών και αλλαντικών, συνήθως με παράξενα ονόματα, τάρτες και πίτες γεμάτες αρώματα. Το brunch, κάτι μεταξύ πρωινού (breakfast) και μεσημεριανού (lunch), σερβίρεται αργά το πρωί και υποκαθιστά το μεσημεριανό γεύμα. Σε Αμερική και Αγγλία, τα μεγάλα και πλούσια πρωινά αποτελούν καθημερινότητα, ενώ σταδιακά γίνονται συνήθεια και στην Ευρώπη. Επιλέξτε χρωματιστά σερβίτσια, ανοίξτε την εφημερίδα σας και δείτε την εβδομάδα που ξεκινάει με άλλο μάτι!

Η λέξη brunch προέκυψε από την συνένωση των λέξεων BReakfast και lUNCH. Και δικαιολογημένα άλλωστε, μιας και είναι το φαγητό -και ό,τι αυτό συνεπάγεται- που ξεκινά μετά το αργοπορημένο ξύπνημα της Κυριακής, χοντρικά από τις 11 το πρωί μέχρι και τις 4-5 το απόγευμα.

Μπορεί να μην είχαμε βαφτίσει «brunch» όλα εκείνα τα καλούδια που έφτιαχνε η μητέρα μας από νωρίς τις Κυριακές του χειμώνα, όμως οι λαλαγγίδες με το τυρί, οι τηγανίτες με το μέλι και την κανέλα, ο καγιανάς, το παστό, συχνά πυκνά τα «χανουμάκια» και οι τάρτες, τα σπιτικά σάντουιτς και οι χειροποίητες πίτες κάθε λογής, γέμιζαν το οικογενειακό τραπέζι και το μετέτρεπαν σε έναν ελεύθερο μπουφέ ανοιχτό για κάθε φίλο που θα περνούσε για την πρωινή καλημέρα.

Σύμφωνα με τους “New York Times” η έννοια του brunch καθιερώθηκε τελικά στην Αμερική στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η γενιά του πολέμου τις Κυριακές ήθελε να κοιμηθεί, να διαβάσει την εφημερίδα και να χουζουρέψει στο κρεβάτι. Σταδιακά η Κυριακή έγινε μία ημέρα που ο κόσμος δεν ήθελε να κάνει απολύτως τίποτα, σταμάτησε να πηγαίνει στην εκκλησία με αποτέλεσμα η μόδα του brunch να εξαπλωθεί ραγδαία.

Περνώντας οι δεκαετίες και φτάνοντας στα ΄60s τα brunch αντικατέστησαν τα μεγάλα, κυριακάτικα παραδοσιακά τραπέζια όμως η ανώτερη κοινωνική τάξη τα τροποποίησε εμπλουτίζοντάς τα με περίεργα εδέσματα, μοναδικές γευστικές επιλογές που απείχαν πολύ από όσα μέχρι τότε γνώριζε ο πολύς κόσμος.

Σιγά-σιγά αυτό το γεύμα έγινε προνόμιο των πλουσίων, αφορμή για κοινωνικοποίηση και ιδιωτικές συναντήσεις σε χώρους προσβάσιμους μόνο από τους εκλεκτούς. Στην αρχή brunch σέρβιραν μόνο τα ακριβά ξενοδοχεία και τα πολύ καλά εστιατόρια, εξαιρώντας αυτομάτως όλους όσους δεν είχαν να διαθέσουν χρήματα για μία τέτοια πολυτέλεια.

Τα τελευταία χρόνια βέβαια, τα brunch έχουν διεισδύσει στην κουλτούρα των Ευρωπαίων και των Αμερικάνων ενώ μπορούν να τα απολαμβάνουν, σε ολοένα και περισσότερα καταστήματα που από τις 12:00-17:00 προετοιμάζουν τα δικά τους brunch. Οικονομικά ή πιο ακριβά ανάλογα με την “τσέπη” του καθενός.

Υπάρχει μία ελευθερία στα πιάτα που μπορούν να συμπεριληφθούν σε ένα “Brunch Menu” καθώς και στον τρόπο που μπορούν να σερβιριστούν: ελεύθερός μπουφές δηλαδή ή παραγγελία πιάτων από τον κατάλογο. Συνηθίζεται πλέον να γίνεται ένας συνδυασμός τροφών του πρωινού και του μεσημεριανού, αποφεύγοντας «βαριά» πιάτα, τις πολλές σάλτσες και τα κόκκινα κρέατα. Μπορεί κανόνας να μην υπάρχει, σε ελεύθερες κοινωνίες ζούμε άλλωστε με ό,τι συνταγές θέλουμε εμπλουτίζουμε τα γεύματά μας, όμως καλώς ή κακώς brunch χωρίς αυγά, τάρτες, μπομπάκια και κάθε είδους σάντουιτς, δεν νοείται.